afvallen, lijnen, dieten

Ja want je kan het wel heel sjiek weightloss journey gaan noemen maar het blijft gewoon het systeem van minder eten dan bewegen en vooral alle snoep en vettigheid laten staan.

Al jaren schommel ik op en neer. Al jaren voel ik me veel te dik, niet mooi en daardoor minder dan anderen. Tot een paar jaar geleden ik het zat was, ik was dik, bleef dik en dat maakte ik niet minder door mezelf in te kleine kleding te kleden en te verteren op de bank terwijl mijn kinderen groter groeiden. Dus ik liet het los en accepteerde ik mezelf zoals ik was. Namelijk een dikkertje van 1,64. Tenminste dat probeerde ik.

Ik kocht nieuwe kleding, kleding die ik daadwerkelijk paste en zorgde ervoor dat ik leuk eruit zag. Ik ging weer meer dingen doen en zo veranderde mijn beeld van mezelf wel. Ik was prima tevreden met mezelf en vermaakte me goed. Daarmee ging ik meer bewegen omdat ik dacht Fnuck it, dit ben ik en mezelf verbergen kan ik wel doen maar daar maak ik mezelf niet minder dik mee. Ging weer zwemmen en dansen en durfde mezelf weer te laten zien. Alles met het idee dat mensen toch wel kijken en een oordeel hebben, laat ik dan in ieder geval in de tussentijd plezier gehad hebben.

Tot daar door allerlei zaken een dip langskwam. Het is een mooie balans het leven, en als er dan wat mis gaat (in mijn geval veel mis) dan slaat de weegschaal uit naar de verkeerde kant. De kinderen merkten er weinig van, ik daarentegen des te meer. Want de energie om meer te doen dan het voor de kinderen en manlief fantastisch te maken was op. De kinderen en man en dieren kregen de dingen die ze zo verdienen maar ik liet mezelf weer gaan. Oordelen en roddels van mensen kwamen keihard aan trok mezelf meer en meer terug. De mooie kleding bleef in de kast en het gezonde eten voor mezelf ook. Mijn gewicht schoot omhoog.

Maar het mooie van zo een balans is, dat het in evenwicht moet zijn. Dat bepaald de kosmos dus alles gaat heen en weer. Soms langzaam soms sneller, maar alles komt weer terug in balans.
Dus ook de dip.. Die verdween en ik leerde weer meer mijn grenzen aangeven en kreeg daarmee weer een hoop energie terug. Energie die ik kan gebruiken voor mijzelf.

Alleen deze keer was ik niet meer tevreden met mezelf en dat zag ik ook niet meer gebeuren. Dus dan moet je het aanpakken toch? Van stilzitten en klagen is nog nooit iets beter geworden.
Om mij heen gingen mensen afvallen en lijnen en weet je ik doe gewoon mee. Op een positieve gezonde manier met mezelf bezig zijn. Dat kan niet verkeerd zijn. Als ik dan ook nog eens gewicht verlies is het dubbel winst.

Dus ik zocht in mijn kast naar de boeken van Sonja Bakker. Natuurlijk heb ik die in mijn kast staan, wie niet zou ik haast zeggen. Sonja Bakker haar methode is simpel. Normale dingen (geen overnight oatmeal enzo) en een gewoon programma. Beetje saai misschien en je moet vooral niet vergeten te drinken erbij maar het is voor mij een goed werkend systeem. Zolang ik niet hoef na te denken over wat ik ga eten kan ik ook geen verkeerde keuzes maken.

Hoe gaat het nu?

Ik ben nu in week 6 van Sonja en eigenlijk als vanzelf ben ik inmiddels al zo een 11 kilo kwijt.
Dat is best een berg en dat heeft ook wel effect op mijn lichaam. Niet zo veel als ik al zou willen, maar toch merk ik het. De eerste broeken zijn inmiddels te groot en ik ben gezakt van maar 56 naar 52. Dat op zich is echt al een feestje waard (wel een met komkommertjes en worteltjes hoor)
Gisteren had ik een overwinning op mezelf. Ik had namelijk een hele stapel mooie korte broeken. Alleen die paste ik niet meer. Ze waren te klein. Met deze temperaturen besloot ik toch maar eens de stoute schoenen aan te trekken en een broek te passen. En hij past! Sterker nog hij zit ruim! Ik deed een dansje voor de spiegel kan ik je wel vertellen!

Natuurlijk is het niet allemaal leuk hoor, ik heb met regelmaat trek. Of meer gewoon honger. En dat is echt vervelend.
Nu is honger helemaal niet zo gek, als je bedenkt dat mijn maag zo gewend is aan het feit dat er een hele zak chips in past, of een pak koekjes. Nu is het allemaal veel minder. Dat levert trek op. Niets om verdrietig van te worden. Maar ik kan behoorlijk cranky worden van de hele dag het gevoel alsof ik op een halve tank loop. Inmiddels heb ik er wel mee leren omgaan. De valkuilen vermijd ik dan.
Meestal ga ik dan wat doen, huishouden of schoffelen in de tuin. Dan ben ik bezig en heb ik geen tijd meer om me te focussen op eten, gek genoeg helpt uitgebreid gaan koken wat er op het menu staat ook heel goed.
Ik merk wel dat ik nu al veel meer energie heb, meer kan doen en dat helpt natuurlijk ook wel. Meer bewegen dan je eet is de basisregel voor elk dieet. Of er nu rechts gedraaide lama yoghurt bij zit of niet.

Hoe nu verder?
Een doel had ik niet toen ik begon hiermee. Ik wilde gewoon weer dunner zijn en een gezond bmi hebben. Nu heb ik als tussendoel bedacht dat ik weer in de gewone kleding maten wil passen. Dat betekent maat 48. Nog 2 te gaan dus. Daarna hoop ik dat het zo in mijn systeem zit dat het honger gevoel weg is. Ik heb nog even te gaan dus, en ik geniet van alle overwinningen die ik stap voor stap bereik, kleding die ik weer aankan en energie dat ik krijg.

Ik merk wel dat dit iets gaat zijn waar ik de rest van mijn leven mee bezig moet blijven.
In die zin hebben ze wel weer gelijk dan als ze zeggen weightloss journey.


Bij gebrek aan een echte voor foto deze maar opgezocht.







Reacties